چند حديث از امامان معصوم (ع)
امام باقر (ع) میفرمایند:
اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ یُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلارَفَثٍ
خداوند عزوجل، کسى را که در میان جمع شوخى کند، دوست دارد به شرط آنکه ناسزا نگوید
کافى، ج. ۲، ص. ۳۴۵، ح. ۵
امام علی(ع) می فرمایند:
لا تَقسِروا اَولادَكُم عَلى آدابِكُم ، فَاِنَّهُم مَخلوقونَ لِزَمانٍ غَیرِ زَمانِكُم
آداب و رسوم خود را به فرزندانتان تحمیل نکنید، زیرا آنان براى زمانى غیر از زمان شما آفریده شدهاند .
شرح ابن ابى الحدید ، ج20، ح102 .
امام على علیه السلام:
کَم مِن عَزیزٍ أَذَلَّهُ جَهلُهُ.
چه بسیار عزیزى که، نادانى اش او را خوار ساخت.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص. ۷۶
رسول اکرم صلى الله علیه و آله میفرمایند:
اَلْعِلْمُ حَیاةُ الاِسْلامِ وَ عِمادُ الاْیمانِ وَ مَنْ عَلِمَ عِلْما اَتـَمَّ اللّهُ لَهُ اَجْرَهُ وَ مَنْ تَعَلَّمَ فَعَمِلَ عَلَّمَهُ اللّهُ ما لَمْ یَعْلَمْ.
علم، حیات اسلام و تکیه گاه ایمان است و هر کس علمى بیاموزد، خداوند پاداش او را تمام گرداند و هر کس بیاموزد و عمل کند، خداوند، تعلیم دهد به او آنچه را که نمى داند.
نهج الفصاحه، ح. ۲۰۱۹